ഇന്ന് ഞങ്ങളുടെ വഫമോളുടെ നാലാം പിറന്നാള്‍.വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കുമുന്‍പ് ഒരു കാണിപ്പയ്യൂര്‍ യൂണിറ്റി ഹോസ്പിറ്റലില്‍,ഒരു ഹര്‍ത്താല്‍ നാളിലാണ് ഇദ്ദേഹം ജനിച്ചത്.
കണ്‍സീവ് ചെയ്തപ്പോള്‍ മുതല്‍, ഒരൊറ്റ പ്രാര്‍ത്ഥനയേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ.ആണ്‍കുട്ടിയായാലും,പെണ്‍കുട്ടിയായാലും ഈ വീട്ടിലെ മറ്റ് രണ്ട് ആണ്‍പ്രജകളെപ്പോലെ മിണ്ടാന്‍ വെയിറ്റുള്ള പാര്‍ട്ടിയാകല്ലേ എന്ന്.എന്തായാലും അത് സാധിച്ചു.കണ്ണുറച്ചുതുടങ്ങിയതേ അവളുടെ ഭാഷയില്‍ നിര്‍ത്താതെ എന്നോട് സംസാരം തുടങ്ങിയതാണ്.ഇപ്പോഴും അത് തുടര്‍ന്നുകൊണ്ടേ ഇരിക്കുന്നു.ഇനിയിപ്പോ എനിക്കൊഴിവില്ലെങ്കില്‍ വീട്ടിലും,പരിസരത്തുമുള്ള ജീവനുള്ളതും,ജീവനില്ലാത്തതുമായ എല്ലാതിനോടും കലപിലാന്ന് പറഞ്ഞോണ്ട് നടന്നോളും കക്ഷി.
എല്ലവരുടെയും പ്രാര്‍ത്ഥനകളും,അനുഗ്രഹങ്ങളും അവള്‍ക്കുണ്ടാകുമല്ലോ.(ഫോട്ടങ്ങളൊക്കെ എടുത്തതും എഡിറ്റീതും ഈ ഞാന്‍ ഒറ്റക്ക്..)
